Manly to Spit bridge walk

Op woensdag 11 en zaterdag 14 mei heb ik de Manly to Spit bridge walk gelopen. Op woensdag deed ik dit samen met Sam, een meisje ontmoet op mijn stage, samen liepen we het eerste deel van de wandeling (Manly-lookout point). Op zaterdag liep ik de wandeling met Julia, een meisje van het Yurong House. Met haar startte ik aan de andere kant van de wandeling, in Spit, en liepen we hem op 2 km volledig.

Ik zal beginnen met kort vertellen hoe de wandeling was op woensdag. Het was heel mooi weer, behoorlijk warm voor de tijd van het jaar volgens de Aussies. Nadat we informatie hadden gehaald over de wandeling begonnen we aan een van de mooiste wandelroutes, althans volgens het o zo bekende lonely planet boekje. Het eerste deel van de wandeling vond ik niet zo mooi, maar dat kwam door de werkzaamheden op het traject. Hierdoor moesten we een stuk door een woonwijk wandelen. We konden in die tijd wel makkelijk kletsen vooral over stage, want daar dachten we allebei wel hetzelfde over. Dat was ook het fijne van Sam ontmoeten op stage, we hadden dezelfde ideeën over alles tijdens onze stages. Nadat we hierover hadden bijgepraat kwamen we uiteindelijk bij het mooie deel van de wandeling. Het was een soort mini haventje, de zee was rustig en er lagen bootjes in de verte.

(Zoals je ziet op de eerste foto had ik het panorama knopje uitgevonden op mijn telefoon, dus je zult veel kleine langwerpige foto's tegenkomen.)

Hierna kwamen we bij allemaal kleine strandjes, ze waren stuk voor stuk mooi. Ik zou daar graag een middagje met Ron door willen brengen om aan alle drukte te ontsnappen, maar goed, dat is voor later. Op een gegeven moment kwamen we een perfecte boom tegen waar je in kon klimmen.

Omdat Sam op tijd weg moest, omdat ze anders vast stond in het verkeer, besloten we door te lopen tot een lookout point. Dat was op ongeveer 5 km, dus de helft van de wandeling. 

Na 10 km wandelen waren we wel toe aan een lekkere lunch. Ik besloot een taco te halen, helaas was het de kleinste taco die ik ooit had gezien. Gelukkig was hij wel lekker. Sam ging naar huis en ik besloot nog even naar het strand te gaan. 

Goed, over naar het tweede deel van de wandeling, op een andere dag, met iemand anders, en ongepland. Eigenlijk zou ik met Julia naar Manly en Shelly beach gaan o.a. om te surfen en gewoon rond te kijken. Maar ze had een leuke wandeling gevonden, toevallig dezelfde als die ik woensdag had gedaan. Ik had het idee dat ze de route heel graag wou lopen, dus ik stemde in. Ik had me totaal niet voorbereid hierop, ik had slippers aan en een rugzak met strandspullen (o.a. wetsuit en strandlaken) dus die was behoorlijk zwaar. Ik dacht op dat moment nog wel dat we het zouden halen om alles te doen. Maar toen we met de bus aankwamen op ons startpunt realiseerde ik me dat het zeer waarschijnlijk niet ging lukken. Toch begonnen we aan de mooie wandelroute dwars door Sydney Harbour National Park.

Halverwege toen mijn voeten echt pijn deden van het lopen op slippers, en mijn schouders pijn deden van mijn zware rugzak had ik het een beetje gehad. Vooral ook omdat we heel erg waarschijnlijk niet meer konden surfen en daar had ik me heel erg op verheugd. 2 km voor het eindpunt van de wandeling moesten we weer door een woonwijk wandelen, het mooiste gedeelte hadden we gehad en we besloten de bus terug te pakken naar Manly.

Eenmaal daar aangekomen konden we niet meer surfen, want het was al half 5 en de meeste surfverhuurwinkels sluiten dan al. Julia merkte dat ik teleurgesteld was en bood aan om de volgende dag terug te gaan om te surfen. Daar ging ik natuurlijk op in en de volgende dag stonden we ook echt op een plank. We hadden besloten een les te nemen, omdat Julia nog niet zoveel ervaring had.

Kort over de les: Op het begin ging het niet goed, die borden op Manly beach zijn zo glad en zo anders dan die op Bondi. De golven waren ook nog eens klein waardoor ik niet echt de kans kreeg om op te staan. De lerares dacht mij de hele tijd goed te kunnen corrigeren, maar het meeste van wat ze zij was gewoon niet waar. Ik kan dat nu wel zeggen, na 10 beginnerslessen. De grote golven mocht ik niet pakken en die wou ik juist, want ik had al vaker grotere golven alleen gepakt. Nadat ik twee keer achter elkaar helemaal tot het einde kon staan begon ze mij wel leuk te vinden. Ik mocht nu grotere golven pakken. Eén keer paddelde ik naar haar toe en op dat moment kwam er een redelijk grote golf achter mij aan. Ik mocht door paddelen om te proberen of ik hem zelf kon pakken. En dat lukte! Ik paddelde terug de zee in en ze was echt super enthousiast over mij. Ze zij dat mijn timing perfect was. Vervolgens was ik aan de beurt bij de andere leraar en zij ze ''Nee, zij heeft geen hulp nodig ze kan zelf al golven pakken. Maar het is natuurlijk veel te makkelijk om het zelf te doen, dan maar een beetje hulp''. De les begon niet zo leuk, maar ik heb wel degelijk dingen geleerd en op het einde was het weer leuk.

Het was een leuke week en op het einde van het weekend was ik super moe, maar het was het allemaal waard.