Mama en papa komen aan in Sydney
19 mei 2016 - Sydney, Australië
Donderdag 16 mei 2016 landden mama en papa 's avonds in Sydney, international airport. Ik had 4 weken moeten wachten op dit moment en ik was zo blij toen ik ze zag lopen. Een paar tranen waren ontsnapt, net zoals bij mama. Mama zei dat ik nooit meer zover en lang weg moest gaan en we knuffelden best lang. Ook papa was blij om mij weer te zien, maar de koffer was kapot gegaan in China, dus hij was vooral bezig met de juiste mensen zoeken om dit bij te melden. Het was weer als vanouds, papa liep ver voor ons uit en mama en ik waren bezig met het emotionele blije deel. Toen we eenmaal de juiste mensen hadden gevonden hielpen ze ons met het opstellen van een formulier, zodat we de volgende dag de koffer weg konden brengen om te maken of ruilen.
Hierna konden we eindelijk weg en kon ik ze het eerste stukje Sydney laten zien. We pakten de trein en stapten uit op Museum station. Op weg naar mijn huis kwamen we langs Hyde park en natuurlijk was er veel te zien wat voor mij ondertussen al normaal was, zoals de hoge gebouwen en het drukke verkeer.
Een kwartiertje later stonden we voor mijn huis en omdat ik niet zeker wist of papa en mama bij mij mochten slapen keek ik eerst naar binnen om te zien of de huismanager er was. Dit was niet het geval en dus konden we stilletjes naar boven. Mijn kamer verbaasde mijn ouders, ze hadden de indeling anders verwacht. Wel vonden ze het leuk en vooral mama wist meteen waarom ik mijzelf er zo thuis voelde, vooral door mijn eigen spullen, plant, kaarten en eigenlijk de hele sfeer. Nadat we een beetje hadden bijgekletst en gegeten gingen we slapen. Ik kon niet wachten op de volgende dag.
De volgende dag gingen we eerst de koffer weg brengen. Mama genoot er van om Sydney te zien, maar papa zat alleen met zijn koffer in zijn hoofd. Nadat we eindelijk het gebouw hadden gevonden bleek al snel dat we hem zouden moeten omwisselen, repareren zat er niet in. Het enige wat nog moest was wachten op goedkeuring van vliegmaatschappij China Southern. Nu moesten we ons haasten om op tijd in Bondi te zijn voor de surfles van papa en mij. Papa was behoorlijk zenuwachtig en ik had er vooral veel zin in. Mama lag ondertussen te zonnen en keek ook naar ons. De les was leuk en papa kon af en toe een halve seconden staan. Helaas ging hij daarna door zijn enkel en was het surfen voor papa afgelopen. Een gelukje was wel dat het op het einde van de les gebeurde. Na de surfles liepen we een stukje van de Bondi to Coogee coastal walktrack, totdat papa teveel pijn had toen pakten we de bus naar huis. Die avond heb ik nog even geshopt met mama in het Broadway shopping center en hebben we alvast samen een blik geworpen op de Harbour bridge en het Opera house. Deze tijd was heel erg gezellig en ik was heel gelukkig dat mama er was.
De dag hierna had papa nog steeds veel pijn aan zijn enkel, maar hij besloot toch mee te gaan. Met z'n drieën zagen we de Harbour bridge en het Opera house. Vervolgens liepen we een stukje door de Botanic Gardens, helaas zagen we niet veel witte kaketoes omdat papa niet verder kon lopen. Hierna zijn we met de ferry naar het aquarium in Darling harbour gegaan, om naja visjes te kijken en een zeekoe. Aansluitend hadden we gegeten bij de Mc om daarna het vuurwerk te bekijken. Ik herkende veel van de vorige keer, maar gelukkig vonden papa en mama het ook mooi.
De volgende dag stond ik het teken van het halen van de camper. Deze dag was pure ellende, want het bedrijf zoeken was lastig met de goede bewegwijzering van het OV in Sydney. Na heel erg lang zoeken hadden we het gevonden, maar toen bleek dat papa niet met zijn creditcard kon betalen want hij kent zijn pincode niet. Nadat ze cash geld hadden opgenomen konden we na de conrole en uitleg van het voertuig eindelijk naar huis....rijden...Deze rit was doodeng. Meteen toen we weg reden reedt papa rechts! Gelukkig was het op deze weg nog niet zo erg, want het was industrie. Buiten dat bleek het inschatten van de breedte van de campervan ook nog lastig. Halverwege bleek dat de lichten al een tijdje uit waren (het was donker toen we weg reden daar), waarschijnkijk was dat gebeurt tijdens het verwisselen van knipperlicht en ruitenwisser. In ieder geval, na een doodenge rit kwamen we eindelijk aan bij mijn huis. Ik weigerde om nog diezelfde avond te vertrekken en na wat discussie gaf papa toe dat dat de beste optie was.
De volgende ochtend nam ik afscheid van mijn kamer en het huis en reden we weg, richting Katoomba. Ook deze rit was eng en er was nogal wat gemopper, maar we kwamen uiteindelijk aan in Katoomba, Blue Mountains. De vakantie was officieel begonnen.
Hierna konden we eindelijk weg en kon ik ze het eerste stukje Sydney laten zien. We pakten de trein en stapten uit op Museum station. Op weg naar mijn huis kwamen we langs Hyde park en natuurlijk was er veel te zien wat voor mij ondertussen al normaal was, zoals de hoge gebouwen en het drukke verkeer.
Een kwartiertje later stonden we voor mijn huis en omdat ik niet zeker wist of papa en mama bij mij mochten slapen keek ik eerst naar binnen om te zien of de huismanager er was. Dit was niet het geval en dus konden we stilletjes naar boven. Mijn kamer verbaasde mijn ouders, ze hadden de indeling anders verwacht. Wel vonden ze het leuk en vooral mama wist meteen waarom ik mijzelf er zo thuis voelde, vooral door mijn eigen spullen, plant, kaarten en eigenlijk de hele sfeer. Nadat we een beetje hadden bijgekletst en gegeten gingen we slapen. Ik kon niet wachten op de volgende dag.
De volgende dag gingen we eerst de koffer weg brengen. Mama genoot er van om Sydney te zien, maar papa zat alleen met zijn koffer in zijn hoofd. Nadat we eindelijk het gebouw hadden gevonden bleek al snel dat we hem zouden moeten omwisselen, repareren zat er niet in. Het enige wat nog moest was wachten op goedkeuring van vliegmaatschappij China Southern. Nu moesten we ons haasten om op tijd in Bondi te zijn voor de surfles van papa en mij. Papa was behoorlijk zenuwachtig en ik had er vooral veel zin in. Mama lag ondertussen te zonnen en keek ook naar ons. De les was leuk en papa kon af en toe een halve seconden staan. Helaas ging hij daarna door zijn enkel en was het surfen voor papa afgelopen. Een gelukje was wel dat het op het einde van de les gebeurde. Na de surfles liepen we een stukje van de Bondi to Coogee coastal walktrack, totdat papa teveel pijn had toen pakten we de bus naar huis. Die avond heb ik nog even geshopt met mama in het Broadway shopping center en hebben we alvast samen een blik geworpen op de Harbour bridge en het Opera house. Deze tijd was heel erg gezellig en ik was heel gelukkig dat mama er was.
De dag hierna had papa nog steeds veel pijn aan zijn enkel, maar hij besloot toch mee te gaan. Met z'n drieën zagen we de Harbour bridge en het Opera house. Vervolgens liepen we een stukje door de Botanic Gardens, helaas zagen we niet veel witte kaketoes omdat papa niet verder kon lopen. Hierna zijn we met de ferry naar het aquarium in Darling harbour gegaan, om naja visjes te kijken en een zeekoe. Aansluitend hadden we gegeten bij de Mc om daarna het vuurwerk te bekijken. Ik herkende veel van de vorige keer, maar gelukkig vonden papa en mama het ook mooi.
De volgende dag stond ik het teken van het halen van de camper. Deze dag was pure ellende, want het bedrijf zoeken was lastig met de goede bewegwijzering van het OV in Sydney. Na heel erg lang zoeken hadden we het gevonden, maar toen bleek dat papa niet met zijn creditcard kon betalen want hij kent zijn pincode niet. Nadat ze cash geld hadden opgenomen konden we na de conrole en uitleg van het voertuig eindelijk naar huis....rijden...Deze rit was doodeng. Meteen toen we weg reden reedt papa rechts! Gelukkig was het op deze weg nog niet zo erg, want het was industrie. Buiten dat bleek het inschatten van de breedte van de campervan ook nog lastig. Halverwege bleek dat de lichten al een tijdje uit waren (het was donker toen we weg reden daar), waarschijnkijk was dat gebeurt tijdens het verwisselen van knipperlicht en ruitenwisser. In ieder geval, na een doodenge rit kwamen we eindelijk aan bij mijn huis. Ik weigerde om nog diezelfde avond te vertrekken en na wat discussie gaf papa toe dat dat de beste optie was.
De volgende ochtend nam ik afscheid van mijn kamer en het huis en reden we weg, richting Katoomba. Ook deze rit was eng en er was nogal wat gemopper, maar we kwamen uiteindelijk aan in Katoomba, Blue Mountains. De vakantie was officieel begonnen.
